’เพราะมีใบไม้บดบัง ก็ทำให้แสงแดดที่ลอดมาส่องเป็นประกายระยิบระยับได้เมื่อลมพัดให้ใบไม้ไหว‘

หญิงชาวไทยคนหนึ่ง เดินทางมาเที่ยวแบ็คแพ็คตัวคนเดียวที่ประเทศญี่ปุ่น

 

เธอเดินทางมาที่สวนอนุสรณ์สันติภาพเมืองฮิโรชิม่า ในขณะที่เธอกำลังซึมซับและดำดิ่ง

จู่ๆ วิญญาณของ'ซาดาโกะ' เด็กหญิงผู้พับนกกระเรียนพันตัวผู้กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังและสันติภาพก็พลันปรากฎตัวขึ้น

บทสนทนาข้ามภพ-ข้ามชาติ-ข้ามเวลาในยามบ่ายแก่ๆ การรื้อฟื้นmuscle memory ในการพับนกกระดาษ

(ที่ฝ่ายหนึ่งไม่มีกายเนื้อแล้ว) จึงเกิดขึ้น ณ ม้านั่งตัวหนึ่งในสวนอนุสรณ์สันติภาพ

ท่ามกลางแสงแดดที่ทอดผ่านกิ่งไม้ใบไม้ซึ่งถูกลมพัดเบาๆ ทอแสงเป็นประกายระยิบระยับ

​

​"Because the leaves obscure the view, the sunlight that filters through sparkles

when the wind gently stirs the leaves." A Thai woman is traveling solo as a backpacker in Japan.

 

She visits the Hiroshima Peace Memorial Park, immersing herself in the atmosphere.

Suddenly, the spirit of Sadako, the girl who folded a thousand paper cranes

and became a symbol of hope and peace, appears before her.

A conversation across worlds - across countries - across time unfolds on a late afternoon.

 

They begin to revive the muscle memory of folding paper cranes

(one of them no longer has a physical form) on a bench in the Peace Memorial Park,

surrounded by sunlight filtering through the leaves, sparkling softly in the gentle breeze.​

​

นักแสดง:

ขนิษฐา นงนุช

ปณาลี ตั้งจิตรตรง

 

ภาพถ่าย:

ณัฐธรรม ตันสุขเกษม 

 

​

การแสดงนี้เหมาะสำหรับผู้ชมที่อายุ 15 ปีขึ้นไป
This performance is suitable for audiences aged 15 and above.​​​​

​​

​​

 

Director:

ชุติมตา พุฒิกุลางกูร (Chutimta Puttikulangkura)

​